Kluczem do perfekcyjnego opanowania każdego języka obcego jest umiejętność myślenia w tym języku. Jeśli nauczysz się myśleć w danym języku, prawidłowe konstruowanie zdań w nim nie będzie sprawiało Ci kłopotu. Co to oznacza myśleć w obcym języku?
Mamy naturalną tendencję do przekładania konstrukcji, sformułowań z ojczystego języka na język obcy. Dlaczego? Często łatwiej zestawić dwa języki i doszukiwać się w nich podobieństw, wydaje nam się, że nasze rodzime polskie konstrukcje językowe mają zastosowanie w innych językach. Nic bardziej mylnego. Każdy język rządzi się bowiem własnymi prawami, które są dla niego charakterystyczne. Nie można przekładać polskich konstrukcji na obce języki, bo często może nam wyjść potworek językowy.
Nauka języka francuskiego to słownictwo i gramatyka. To także zatopienie się we francuskiej kulturze, słuchanie francuskiej muzyki czy rozsmakowanie się we francuskiej kuchni. Chcesz czuć język francuski wszystkimi zmysłami, otaczaj się wszystkim, co francuskie w każdym możliwym aspekcie. Ucz się myśleć na nowo, z tym że po francusku. To nowe pojęcia, nowe definicje, nowe spojrzenie na to jak budować zdania, to język potoczny czy idiomy, jakże charakterystyczne dla każdego języka.
Dziś chcę Ci pokazać jak prawidłowo budować zdania w języku francuskim, a więc o szyku wyrazów w zdaniu. W języku francuskim szyk wyrazów w zdaniu nie jest tak dowolny jak w języku polskim. Jego zmiana może spowodować zmianę znaczenia całego zdania lub wręcz
pozbawienie go sensu.
Podstawowy szyk wyrazów w zdaniu francuskim – czas teraźniejszy zdanie oznajmujące, czyli najłatwiejszy szyk:
Podmiot + orzeczenie + dopełnienie bliższe (le, la, les) + dopełnienie dalsze (lui, leur) + y + en + reszta zdania (okoliczniki czasu, miejsca itd.)
Jednak sprawa nieco się komplikuje gdy mamy: negację, czasownik zwrotny oraz czas złożony, a wtedy wygląda to tak:
Podmiot
+ pierwsza część przeczenia (ne)
+ zaimek zwrotny (me, te, se, nous, vous, se)
+ dopełnienie bliższe (le, la, les)
+ dopełnienie dalsze (lui, leur)
+ y + en
+ czasownik [czasownik posiłkowy]
+ druga część przeczenia (pas)
+ participe passé
+ reszta zdania (okoliczniki czasu, miejsca itd.)
Jak widzisz, zbudowanie prostego zdania nie powinno stanowić większego problemu, wystarczy trzymać się schematu. Sprawa nieco się komplikuje przy zdaniach bardziej skomplikowanych, ale nie przerażaj się, wystarczy wkładać ich elementy w odpowiednie „szufladki” i powinieneś świetnie sobie dać radę.
Okolicznik miejsca i czasu może stać zarówno na poczatku jak i na końcu zdania:
Demain, je pars. – Jutro wyjeżdżam, lub Je pars demain. – Wyjeżdżam jutro.
Dodam, że konstrukcja Ce….qui / ce…..que stoi na początku zdania:
C’est Paul qui travaille bien. – To Paweł dobrze pracuje.
C’est à sa mère que Julie envoie une lettre. – To do swojej matki Julia wysyła list.
Co Tobie sprawia największą trudność w języku francuskim? Napisz w komentarzu 🙂
