Rodzajnik określony, czyli L’article défini będzie tematem dzisiejszego wpisu na blogu.
Zacznijmy od tego, że Polacy mają dosyć duży problem z rodzajnikiem, bo nie posiadamy jego odpowiednika w naszym języku. Przez co zasady i konieczności jego użycia bywają dla nas trudno przyswajalne. Ale nie przejmuj się, niejeden Francuz ma także z nim problem. Pamiętać należy także, że w języku francuskim rzeczowniki mają tylko dwa rodzaje, męski i żeński. Nie ma rodzaju nijakiego.
Czymże jest w ogóle rodzajnik? Jest to determinant, który stoi prawie zawsze przed rzeczownikiem. Określa on jego rodzaj i liczbę.
W języku francuskim każdy prawie rzeczownik musi być poprzedzony rodzajnikiem. Istnieją sytuacje, w których pomijamy rodzajnik, ale to
sprawa na odrębną lekcję. Tak więc zacznijmy od rodzajnika określonego.
W języku francuskim wyróżnia się następujące rodzajniki:
1. określony
1.1. ściągnięty – podtyp określonego
2. nieokreślony
3. cząstkowy
Zacznijmy od rodzajników określonych.
Ich formy wyglądają następująco:
W przypadku negacji, rodzjanik określony nie zmienia swojej formy.
Tak więc mamy tak:
J’ai la chatte. Je n’ai pas la chatte.
J’ai le chien. Je n’ai pas le chien.
J’ai les parents. Je n’ai pas les parents.
le, la,l’ , les + ne pas = bez zmian
Kiedy używamy rodzajnika określonego?
Rodzajnik określony stawiamy przed:
1. nazwami języków, przedmiotów szkolnych, pór roku, kolorów
2. nazwami substancji, materiałów, właściwości
3. nazwami kontynentów, państw, nacji
4. nazwami dużych wysp, dużych regionów, rzek
5. nazwami niektórych świąt
6. datami, tytułami osób
Rodzajnik określony używamy również w idiomach.
Mam nadzieję, że teoria Cię nie przytłoczyła? W następnym wpisie na blogu skupię się na przykładach jego użycia.
